Rozdział XI

Jednego dotyku Twojego mi brakuje...

Jednego nawet słowa prostego dziękuję...

Jednego całusa na do widzenia...

Jednego zwykłego spojrzenia...

Jednego dnia by tuliły mnie Twoje dłonie...

Nawet tego, gdy gładzisz delikatnie moje skronie...

Jedynego w świecie uśmiechu...

Jedynych łez radości lecz słonych...

Jedynego oddechu...

Tak bardzo mi brakuje dni z Tobą spędzonych...

- tak? – stały tak i wpatrywały się w chłopaków.

- Miał wypadek i jest tutaj w szpitalu – odpowiedzieli

- Jak to się stało? – Spytała Alice

- Nikt tego nie wie.

Trzeba teraz zastanowić się jak to wszystko przekazać Belii. Najlepiej będzie to zrobić za kilka dni. Każdy się zastanawiał w jaki sposób przekazać to Belli, która jeszcze nie jest do końca zdrowa.

Leże w Sali zupełnie sama i czekam aż przyjdzie Edward. Alice przyniosła mi kilka książek abym nie nudziła się gdy nikogo nie ma ze mną. Minęła może godzina i do sali weszli moi przyjaciele ale wśród nich nie było Edwarda. Pytającym wzrokiem spojrzałam na Alice. Ona szybko odwróciła wzrok ode mnie jakby coś ukrywała. Nie wytrzymałam ciszy panującej w sali i w końcu zapytałam.

- Alice? – zapytałam

- Tak? – odpowiedziała.

- Czy stało się coś?

- Nie…. – zawahała się

- Na pewno? – chciałam się upewnić.

- tak… jasne, że tak. Jakby coś się stało powiedziałabym Ci. – odpowiedziała ale dalej nie patrzyła mi w oczy tylko wodziła po sali.

Czułam, że coś przede mną ukrywają ale nie chciałam ciągnąć tego tematu jednak było widać po ich zachowaniu, że nie wszystko jest dobrze. Siedzieli ze mną do późnego wieczora aż w końcu przyszła pielęgniarka i wygoniła wszystkich. Któregoś dnia poprosiłam Alice aby przyniosła mi mój zeszyt, w którym zapisywałam swoje myśli i odczucia oraz różnego rodzaju wiersze. Następnego dnia przyniosła mi go ale szybko wyszła tłumacząc się pilnymi sprawami ale mi to w ogóle nie przeszkadzało. Postanowiłam sobie przeczytać niektóre z nich. Znalazłam takie, które mi się najbardziej podobały.

„Czasami sobie myślę,

jak kocham Ciebie...

Czasami za to,

nienawidzę sam siebie.

Moje uczucie chociaż się wznosi...

„A moje serce bije dla Ciebie.

Nasze dłonie nigdy nie dotkną siebie.

Smutny wierszyk więc piszę...

Może, Bóg się zlituje i się pod nim podpisze.

Wyrażając zgodę na miłość naszą.

Wysyłając Amora, który przekona Cię.

Byś wyszeptała mi, że kochasz mnie.”

„Ty wiesz, że nie lubię swojego cienia,

bo wlecze się po ziemi i ciągle się zmienia...

A taki ciemny, jakby chował pod sobą półdiablę,

które złe myśli podsuwa mi nagle...

I wtedy widzę tylko ciemne kolory,

to, co złe i brzydkie, jakby wyszło z jakieś nory

wyszły czarne cienie, by zasłonić słońce

i calutką ziemię, i to, co jest piękne, i dobre...

A zapominam wtedy , że Ty mi pomożesz.

Że stoisz przy mnie cały,

po to, by cienie całkiem poznikały.

Dlatego taki jasny, przyjacielu mój,

gdy gaśnie to, co dobre przy mnie zawsze stój.”

Kilka dni później….

Nadszedł dzień w którym Bella dowie się, że Edward miał wypadek. Wszyscy zebrali się pod salą Belli i debatowali który z nich ma to jej powiedzieć.

- Jasper ty powiesz Belli. – powiedziała Alice

- No dobrze niech Wam będzie – Odpowiedziałem

- Bella posłuchaj to może być trudne… Edward miał wypadek

- Co?! – zapytałam

- Jechał za szybko i nie dał rady zahamować na zakręcie.

- Nic mu nie jest prawda ? – Dopytywałam się

- Nie ale…. Zapadł w śpiączkę i nie wiadomo kiedy i czy w ogóle się z niej wybudzi. – odpowiedział L.

Po tym co usłyszałam od Jaspera to wpadłam w histerię i nie mogłam się uspokoić. Musieli wezwać lekarza aby dał mi coś na uspokojenie ale ja nie chciałam jednak byli nie ugięci i dali zastrzyk. Po paru minutach uspokoiłam się i zapadłam w sen.

 Chcę być deszczem.
Zaklęta w maleńkich kropelkach
Delikatnie muskać Twoją twarz...

Chcę być wiatrem.
Nieświadomie, lecz z miłością
Dotykać Twego ciała, Twoich włosów...

Chcę być słońcem.
Aby każdy, nawet najmniejszy promień
Patrzył prosto w Twe piękne oczy...

Chcę być śniegiem.
Aby każdy biały płatek
Rozpływał się czując ciepło Twych ust...

**********************************************************************************

To już przedostatni rozdział :) Dziękuję, że czytacie to co jeszcze pisze :)